Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies dostosowanych do indywidualnych preferencji użytkownika i pomagających przeprowadzić statystykę wizyt na stronie.

Mentions légales et conditions générales d'utilisation

Sidebar

Język

Strona główna

assi

Inscenizacje

 

 

« Tam gdzie się kończę ja, tam się zaczyna _Me wyuzdani... »

To Jerzy Jarocki jako pierwszy wyreżyserował Ślub. Ale gliwickie przedstawienie z 1960 roku zostało pokazane tylko cztery razy - potem cenzura zakazała grania spektaklu.

JPG - 5.6 ko
Spektakl w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza, Koszalin, 2003 r.


W 1963 roku Jorge Lavelli reżyseruje Ślub we Francji. Przedstawienie otrzymuje główną nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Młodych Zespołów.
Od stycznia 1964 roku spektakl pokazywano w paryskim Théâtre Récamier. W ten sposób krytyka i publiczność mogły odkryć nieznanego polskiego autora, który właśnie powrócił do Europy po ponad dwudziestu latach spędzonych w Argentynie.

JPG - 16.6 ko
Przedstawienie w reżyserii Marka Kacanskiego, Novi Sad, 2003 r.


Gombrowicz, chociaż nie widział przedstawienia, niemniej jednak uważnie śledził wywołaną przez nie debatę, jak świadczy o tym jego polemika z Lucien Goldmannem, wówczas bardzo znanym francuskim intelektualistą i krytykiem, który co wieczór oglądał przedstawienie ze swoimi studentami.

JPG - 29.3 ko
"Ślub" w Turteatern, w Sztokholmie, 2008 r.


Szwecja to kolejny kraj, w którym Gombrowicz znalazł gorących orędowników swojej twórczości w osobach dwóch wybitnych reżyserów: Alfa Sjöberga i Ingmara Bergmana.
Pierwszy z nich wyreżyserował Ślub w 1965 r., rok po przedstawieniu Iwony, księżniczki Burgunda, dzięki czemu jego twórczość stała się tam znana i zaczęto brać pod uwagę Gombrowicza jako kandydata do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

JPG - 9.2 ko
Björn Granath w roli Henryka, reżyseria Karl Duné, Sztokholm, 1995 r.

W latach siedemdziesiątych sztuki Gombrowicza najczęściej grano na scenach niemieckich.

Ślub wszedł także do repertuaru Comédie Française. Przedstawienie wyreżyserował Jacques Rosner w 2001 r.

JPG - 8.7 ko
Andrzej Seweryn w roli Henryka, reżyseria - Jacques Rosner, Paryż, 2001 r.


Ponieważ od 1958 r. w Polsce książki i dramaty Gombrowicza były na indeksie, jego utwory teatralne powróciły na sceny polskie w 1974 r., kiedy Rita Gombrowicz zgodziła się na wystawianie sztuk, jednocześnie chroniąc książki przed ingerencjami cenzury.
Od tego czasu Gombrowicz to ten z współczesnych dramaturgów, którego utwory są najczęściej pokazywane na polskich scenach, zaś Ślub to najpopularniejsza sztuka współczesna.

JPG - 7.2 ko
Polska prapremiera "Ślubu", Warszawa 1974 r. Plakat Henryka Tomaszewskiego.


Wielka kariera sceniczna dramatów Gombrowicza w Polsce rozpoczęła się w 1974 r., kiedy to Jerzy Jarocki wyreżyserował Ślub w warszawskim Teatrze Dramatycznym.
Jarocki przygotował najwięcej przedstawień na podstawie dzieł Gombrowicza. Sześć razy wystawiał Ślub w pełnej wersji i wielokrotnie przenosił na scenę fragmenty tego utworu ze studentami akademii teatralnych w Warszawie i Krakowie.

JPG - 18.6 ko
Kostiumy Marka Mikulskiego do przedstawienia w reżyserii Krzysztofa Prusa, Płock, 2003 r.

 

Inny wielki polski reżyser, Jerzy Grzegorzewski, także był zafascynowany twórczością Gombrowicza. Przygotował on dwie realizacje Ślubu: w Teatrze Polskim we Wrocławiu w 1976 r. i w Teatrze Narodowym w Warszawie - w 1998 r.