« Jestem humorysta, pajac, linoskoczek, prowokator, moje utwory na głowie stają żeby się spodobać, jestem cyrk, liryzm, poezja, groza, walka, zabawa – czegóż pan chce więcej? »
W 1967 roku, francuski wydawca Pierre Belfond, założyciel serii wywiadów - rozmów nagrywanych wcześniej na magnetofon - ze znanymi artystami i pisarzami, postanowił poświęcić tom Gombrowiczowi, który właśnie dostał Międzynarodową Nagrodę Wydawców.
Pierre Belfond poprosił swojego przyjaciela, pisarza Dominique de Roux o przeprowadzenie wywiadu z Gombrowiczem. Z powodów zdrowotnych – był astmatykiem – Gombrowicz nie był w stanie długo mówić do mikrofonu, więc odmówił nagrania rozmowy. Wolał także wypowiadać się w swoim ojczystym języku, po polsku, aby wyrazić się precyzyjnie przed międzynarodową publicznością, która jeszcze go dobrze nie znała.
Dominique de Roux zgodził się, żeby Gombrowicz napisał cały wywiad po polsku odpowiadając na pytania wcześniej uzgodnione przez nich obu.
Podczas przygotowań do tych rozmów Dominique de Roux był częstym gościem Gombrowicza w Vence, na południu Francji.
« Powtórzę co już powiedziałem w moim dzienniku: literatura nie jest od rozwiązywania zagadnień, ona je stawia. »
Dominique de Roux jest współautorem tej książki, która została najpierw opublikowana po francusku w 1968 roku, w tłumaczeniu Koukou Chanskiej i François Marié. Wydawcą był Pierre Belfond a pierwotny tytuł brzmiał po prostu: Rozmowy z Witoldem Gombrowiczem.
W 1977 roku, po śmierci Dominique de Roux, Pierre Belfond zmienił tytuł na: «Testament. Rozmowy z Dominique de Roux». Ten tytuł jest prawnie obowiązujący po dzień dzisiejszy.
W następnym roku ukazała się wersja polska, opublikowana przez paryski Instytut Literacki (Kultura), krótko przed śmiercią Gombrowicza.
Do kolejnych wydań francuski dołączono korespondencję Dominique de Roux z Witoldem Gombrowiczem oraz przedmowy Dominique de Roux z 1968 i 1977 roku.